We don't speak no Mexicano

Olla Signors et Signoritas, ik ben weer terug om iets te vertellen over m'n vakantie. En het was me een spannende dag vandaag, maar meer over dat later, eerst een samenvatting van de dag hiervoor. Vrijdag hebben we verder niet zoveel gedaan, we moest om 10 uur weer op de universiteit zijn omdat we daar eerst een lezing zouden krijgen van een Nederlandse Amerikaan die bij het consulaat in Arizona werkte. En ik moet zeggen dat deze lezing heel aangrijpend was. Zo hoor toch weer hoe gruwelijk Amerika kan zijn. Ik was bijna gaan denken dat het allemaal wel meeviel. Na de lezing moesten we nog werken aan de opdracht en daarna mochten we weer naar de hotelkamer. Maar de leraren waren al weg voordat we alles hadden opgeruimd, dus toen kwamen we op het geweldige idee om met 3 jongens en ik nog even te blijven en trailers en southpark the kijken op een van de beamers die in dat lokaal hingen. Dus daarmee hebben we ons de middag goed vermaakt en uiteindelijk zijn we rustig naar huis gelopen en hebben we nog wat gezwommen en zijn we gaan slapen.
Nu was het dan zaterdag, onze dag vrij waar we naar het airplane & space museum in Tucson gaan. Dus 's morgens zaten rustig te wachten op onze huurauto toen Niek en Tommy met een dikke zwarte patserbak langskwamen. Wij met z'n allen in extase om die auto heen aan het springen omdat dat natuurlijk een echte jongensdroom. Uiteindelijk hebben we toch maar besloten om vertrekken en na een dikke carparty kwamen we bij het museum aan waar het natuurlijk weer keihard regende. Wij hebben echt iets met regen want elke keer als we er zelf op uit trekken zeikt het weer. Maarja gelukkig was het eerste gedeelte binnen dus tegen de tijd dat we daar waren uitgekeken was het wel droog. Om zo'n gigantisch vliegtuig te zien is toch wel mooi, want de meeste waren antiek en die zie je natuurlijk niet meer. Er zat van alles tussen: oud, nieuw, Amerikaans, Russisch, Duits en Pools. Er was zelfs een Iraans vliegtuig met het Nederlandse teken erop. Ook stond er ergens een V-1 raket uit de tweede wereldoorlog waar onze Duitse vriend Gregor natuurlijk gelijk mee op de foto wilde. Nadat we een paar uurtjes rondgelopen hadden, waren we een beetje uitgekeken en liepen we terug. En nu komt het spannende gedeelte want toen kwam iemand met het geweldige idee om naar Mexico te gaan. Maar de helft van ons had ons paspoort niet bij zich, ik had wel m'n rijbewijs bij me, wat een officieel document is, maar dat accepteert niet elke agent en daar kom je al zeker niet Amerika weer mee in. Dus we spraken af dat we gewoon tot de grens reden, er niet overheen gingen, keken en ons dan weer omdraaiden. Dat was dus de gedachte dat de grens gewoon een lijn was zonder verdere controles. Dat was het dus niet! In Amerika heb je zeg maar 2 banen een-richtingsverkeer naast elkaar liggen en op de heenweg zagen we opeens ongeveer 5 mijl voor de echte grens een groot controlepunt liggen. We konden ons toen niet meer omdraaien en kreeg de helft van de auto het opeens warm. Na een tijdje rijden kwamen we bij de grens een toen was het plan om een klein weggetje terug te nemen naar Tucson waarop we minder kans hadden om controles. Maarja, die liep dood en toen moesten we toch over de dezelfde weg terug en besloten we om toch het risico te nemen. Toen kwam het aller spannendste moment van de hele vakantie, want zoals de medewerker van het Nederlands consulaat mooi had uitgelegd: In Amerika wil je niet in de gevangenis zitten. Dus we rijden langzaam langs de controle, er komt een wachter langs met een hond, die doet niks dus ze hadden de drugs gelukkig niet geroken. Toen kwam er een andere agent....en die vroeg naar de papieren.....(en toen zat inderdaad bijna de hele auto in z'n broek te schijten)

maar!

hij nam genoegen met alleen het paspoort van onze bestuurder die zijne natuurlijk netjes bij zich had. Dat in combinatie met dat we er niet uitzagen als Mexicanen en we een bon hadden van onze gehuurde auto uit Phoenix mochten we doorrijden. We hadden ons nog nooit zo blij gevoeld. Muziek hard aan een keihard meezingen.
Dus voordat de reacties komen, de les van vandaag: Ik neem nu altijd m'n paspoort mee want zoveel geluk heb ik de volgende keer misschien niet.
Owja, wat nog wel leuk is om te melden: bij de grens hebben we zo'n foute mexicaanse CD gekocht dat het gewoon niet met woorden is te beschrijven. Ik zal kijken of het leukste nummer op Youtube staat en zo ja zet ik hem erbij. De foto's komen ook binnenkort. Morgen vertrek ik naar Vegas dus dan komt het beste van de hele trip, mooie foto's en hopelijk meer geweldige verhalen om te vertellen.
tot de volgende keer en see you later.

Gr. El Mathos